Home › Artikelen ›

Dit artikel verscheen eerder in het 50 jaar jubileummagazine.
©2022

Twee familiebedrijven, twee verhalen en tal van overeenkomsten op nog geen 15 kilometer afstand van elkaar: Quasar in Giessen en Expo Trading in Gorinchem. Allebei al tientallen jaren klant bij Verstegen. Allebei zeer succesvol, ook internationaal. Allebei producent van verlichting, de een trendy en hip, de ander exclusief en op maat. Dit is een tweeluik over de eerste en tweede generatie van de families Van Gammeren en Eshuis, over opvolging en leiderschap, over zwarte sneeuw zien en uiteindelijk weer het licht.

Leiderschap en groei
‘Na jarenlang de rechterhand te zijn geweest van mijn vader was de transitie naar zelf leidinggeven een lastige’, vertelt Arjens van Gammeren. Samen met zijn broer John en zus Natalie is hij sinds 2014 eigenaar van Quasar. ‘Ik moest oppassen dat ik geen meewerkend voorman werd. Al van jongs af aan werkte ik in de zaak, op woensdagmiddag, op zaterdag. Soms ’s avonds als het nodig was. Vanaf mijn achttiende ging ik met mijn vader mee naar de beurs en gingen we samen op zoek naar mooie merken. Ik ben er ingerold. Ik maakte offertes en hielp bij het hele proces tot en met het maken van de pakbon. Ik heb de rol van assistent dus wel van me af moeten schudden. We zijn inmiddels flink gegroeid, van tien naar dertig man personeel. Dat maakt het delegeren wel makkelijker.’

‘Mijn vader stond er anders in’, vertelt Sietse Eshuis van Expo Trading. ‘Hij had een andere stijl van leidinggeven. Ik ben opgeleid door hem; zijn visie was in eerste instantie mijn visie. Maar inde loop der jaren ga je het anders doen. Dat komt mede door mondige collega’s, door wie je dingen gaat wijzigen. Het was nodig, ik had mezelf anders gek gemaakt. Ik was een extreme controlfreak en wilde alles bij me houden. Maar met de groei die we de afgelopen jaren hebben doorgemaakt, was het op die manier niet meer te doen geweest. Dus dat betekende dat ik taken uit handen moest geven en erop moest vertrouwen dat het goed zou komen.’ Sietse tikt met zijn wijsvinger op het tafelblad om zijn woorden te benadrukken. ‘Je moet vertrouwen geven! Na een tijdje gaf het me rust. Het is allemaal geen hogere wiskunde, maar ik heb de rol van eigenaar wel moeten leren. Ik was vroeger het zoontje van de baas. Mijn vader heeft in fases meer afstand genomen. Johan Groeneveld van Verstegen heeft ons daar goed in begeleid. Het had niet anders gekund, want dan hadden mijn vader en ik continu struggles gehad. Nu ben ik gewoon eigenaar.’

Sietse vertelt verder: ‘Mijn vader is een selfmade man, heeft altijd zeven dagen per week gewerkt. Hij heeft het bedrijf opgebouwd, dat is mijn kruiwagen geweest. Maar we zijn zo gegroeid dat die kruiwagen een vrachtwagen met aanhanger is geworden. We hebben de laatste jaren continu in de hoogste versnelling gelopen. Ik wil bepaalde mensen vasthouden, dus nu verkoop ik een stukje van het bedrijf aan die collega’s. Ik geef verantwoordelijkheid weg, waardoor ik eigenlijk zeg: “Prima jongens, regel het maar.” Mijn vader gaf het aan familie, maar nu gaat er een stuk buiten de familie om. Ik heb daar vrede mee. Voor mijn vader is dat anders. Het heeft bij mij wel een poos geduurd om die knop om te zetten, want je geeft een stuk van je eigen ik weg. Ik ben wat dat betreft net als senior, ik heb geen hobby’s. Maar ik ben er nu heel blij mee, het geeft me rust. Die vrijheid vind ik heerlijk. Niet wachten tot je 65e, maar al veel eerder genieten van de geneugten van het leven, zoals sporten of golfen onder werktijd. Die momenten geven me energie. Je hebt andere gesprekken, je neemt even afstand.’

Arjens: ‘Mijn vader had zijn kinderen om de zaak over te nemen. Bij mij is dat niet het geval, ik heb ook niet het gevoel dat je je kinderen moet verplichten. Mijn kinderen hebben geen ambitie in die richting en die van mijn broer ook niet. Dat is verder niet erg’, lacht Arjens. ‘Ik zit er anders in dan mijn vader. Mijn vader, Teun heet hij, vindt het echt geweldig dat wij met de zaak verder zijn gegaan.’

Lampen met de wow-factor
Toen de Europese binnengrenzen in 1992 opengingen, vond Teun het tijd om te stoppen met de import van designlampen. Het vak van importeur zal niet lang meer bestaan, was zijn gedachte. ‘Het plan ontstond om een eigen collectie te gaan maken. Jan des Bouvrie nam contact met ons op en zei: “Ik volg jullie al een tijdje, ik heb ideeën, kunnen jullie mijn modellen maken?” Dat was natuurlijk goud! De eerste jaren zijn we vooral in Nederland actief geweest. In 1999 gingen we voor het eerst met de eigen collectie naar de beurs in Milaan. Het is een lange weg voordat je de export op gang hebt. Dat heeft alles met vertrouwen te maken. Het duurt jaren eer je jezelf op de kaart hebt gezet. Maar nu is 85% export. Klanten bepalen welke kant je opgaat. In steeds meer hotels vind je nu een lamp van Quasar. Wij krijgen bijvoorbeeld een tekening van de lobby van het hotel. En dan is de vraag of wij daar een iconische lamp voor ontwerpen, een lamp met de wow-factor. De markt waarin we bewegen en de positie die we hebben, daar ben ik heel trots op’, zegt Arjens opgetogen. ‘Vroeger waren we voor alles te porren. We vroegen ons niet af of we met een ontwerp een boterham konden verdienen. Totdat ik een model zag in het managementboek De Groeispiraal van Jack Korsten. En dat is onze leidraad geworden. Bij elk ontwerp stellen we onszelf drie vragen. Vinden we het leuk? Kunnen we er geld mee verdienen? Is het technisch uitvoerbaar? Aan die drie eisen moet het voldoen.’

‘De aanleiding om dat model te gebruiken, was de kredietcrisis na 2008. Die was voor ons enorm. Zelfs zodanig dat je boodschappen doet bij de Lidl en je jezelf ondertussen afvraagt wat weer terug moet in het schap voordat je naar de kassa gaat. Ondertussen moet je gewoon het personeel betalen. Toen we dachten dat we het dieptepunt van de crisis achter de rug hadden, hebben we elkaar de vraag gesteld: “Wat doen we? Steken we er nog een keer geld in?” Gelukkig zagen we er brood in. Maar we zijn echt, écht diepgegaan. Als ondernemers zeggen dat ze zwarte sneeuw hebben gezien, dan weet ik wat ze bedoelen. Dat hoort bij ondernemerschap, het is niet altijd hosanna. Ook in die periode zijn wij als klant van Verstegen ontzettend goed geholpen door Koen Hoogendoorn.’

Democratisch inkoopproces
Bij Expo Trading wordt de inkoop voor de nieuwe collectie met elkaar beslist. ‘We doen dat met zijn vieren’, vertelt Sietse. ‘Met onze twee vertegenwoordigers en mijn collega van de binnendienst. Van tevoren stemmen we af wat we zo’n beetje willen inkopen. Ik ga op zoek en laat samples invliegen. Als ze nee zeggen, dan heb ik pech gehad. Dat is de afspraak: er moeten altijd drie mensen voor zijn. Ik zeg vaak: ik financier de collectie, jullie zien maar wat jullie inkopen, als het maar verkocht wordt. Als zij bepalen wat er ingekocht wordt, staan ze achter het product. Daar ben ik heel makkelijk in geworden. Dat was anders in de tijd van senior, mijn vader. Als de samples niet bevielen terwijl hij er al veel tijd in had gestoken, dan kwam er drie maanden later toch een container binnen. Ik wil open en toegankelijk zijn. Toen Rutte op 13 maart 2020 aankondigde dat we in lockdown gingen door corona, heb ik maandagochtend iedereen bij elkaar geroepen en gezegd dat we het best pittig zouden gaan krijgen. Ik had uitgerekend hoe lang we vooruit konden als de omzet weg zou vallen. Dat heb ik ze verteld. Die eerlijkheid vind ik belangrijk. Want die mensen, de collega’s, moeten wel elke maand hun hypotheek betalen. Maar na drie dagen kwamen de eerste orders weer binnen. Nederlanders zaten thuis en gingen het geld voor de vakantie besteden aan hun huis.’

Trots
Sietse: ‘Mijn vader heeft nooit in het bijzijn van anderen gezegd dat hij trots op me is. Maar toen hij een speech hield voor mijn vijftigste verjaardag liet hij dat blijken. Dat was kippenvel. Het betekent dat ik het toch goed gedaan heb. En dat ik zijn vertrouwen heb. En met mij de collega’s. Hij heeft het geaccepteerd en losgelaten. Dat vind ik heel mooi.’

Arjens: ‘We komen op de leukste plekken. Af en toe vragen klanten of we de lamp ook ophangen. Dat doen we niet. Maar er zijn soms uitzonderingen. Mijn broer en ik zijn samen naar India geweest. De opdrachtgever wilde iemand van Quasar die supervisie nam over het project. Ja, dat ben ik dan zelf!’, zegt Arjens enthousiast. ‘Binnenkort gaat dat weer gebeuren. We maken een lamp voor de bewoners van het hoogste appartement van Europa. Dat is in The Shard, in Londen. Een lamp van 11,5 meter lang, op de 64e verdieping. Dit soort projecten doen we nu. Dat is de transitie die we hebben doorgemaakt. De markt waarin we bewegen en de positie die we hebben, daar ben ik heel trots op.’

Terug naar overzicht